روزهایی که میگذر....

َشله زرد-90

توی حیاط هیاهوی هم زدن و دارچین ریختن و ... بود و تو از در نیمه باز شیشه رو به حیاط ما را میدیدی و حرف میزیدی، دعا میخواندی.

عجیب وقتی فردی با من حرف میزدی آرامــــــــــ میشدم.

شله زرد-91

هنوز تو هستی و نگران روضه های سال آینده ات.

شله زرد-92

دگر تو نیستی.

من نگاهی به دیگ بزرگ شله زرد میکنم و نگاهی به تخت خالی تو که همان جاست و به جای تو قاب عکسی و دسته گلی چیده شده.

نمیدانم صندلی نمازت کجاست.. چادر نمازت... و تو...

بیا و بچش این نذر امام حسینت را و دعا بخوان.

خدایا کی سرد میشوم از مرگـــــــــ .