خبر 26 آذر

مدرسه دارالشفاء

روحانیتی که در کنارم احساس میکردم
آنقدر لحظه های خوبی بود.

این دفعه آدرسی که برای تهییه خبر رفتم یکی از مدارس حوزه علمیه بود که در جوار حرم حضرت معصومه حالت روحانی عجیبی داشت.
و ورود خانم ها هم ممنوع بود.
از اینکه چندبار تاکیید کردم جایی که فقط من خانم باشن نفرسنم خیلی عصبانی بودم
اما بازهم چون قبول کرده بودم میخواستم کار رو انجام بدم حراست قبول کرد که راهم بدن در نهایت سه خانم خبرنگار به گفته خودشون برای اولین بار اونجا حضور پیدا کردن.
من و خبرگزاری مهر و همشهری.
انقدر همه چیز اونجا عجیب معنوی بود که حیرانشم.
که میخوام هر وقت دلم گرفت برم اونجا. اصلا میخوام همه سمینار و همایش هاشون باشم.

مجری که ملبس بود و مسلط به فن اجرا از روی تبلتش میخوند بعد یک فرد دیگه اومد و در چند دقیقه کوتاه چنان روضه سوزناکی خوند که سالن پر از جمعیت و اکثریت مطلق ملبس زار زار گریه میکردن و بعدش کسی اومد با نوایی فوق العاده دعای فرج رو خوند و همه همراهیش کردند.
حالا نوبت شروع برنامه ای شد که ربطی به روضه و دعای فرج نداشت...
تازه فهمیدم همه چی ربط دارد به دعای فرج و روضه
کاش برنامه های دانشگاههایمان هم همینطور شروع میشد
چرا چرا بقیه برنامه هامون اینطوری برگزار نمیشه...
همه چی روحانی بود چیزی نمیدیدم همه چیز را احساس میکردم.