حاشیه نوشت
دارم مینوسم و میخوام بنویسم اما نمیشه!
روزی حداقل5 ساعت مینویسم. اما اینجا نمیشه.
تلفن همراه و زمینی و همین صفحه مانیتور ازشون خسته میشوم گاهی.
و از جلسه
متنفر شدم
منظورم به افراد جلسه و موضوعات نیست که گرد افکارشونم نیستم
منظورم وجود بی خاصیته
اینکه بترسی
اینکه اگر خوب استفاده نمیکنی اگر خوب نمینویسی اگر خوب نمیخوانی اگر خوب طرج نمیدی
اگر اینها هست برو و بمیر که راهت را بد انتخاب کردی.
چند دقیقه پیش تلفن و اس تعریف از تقریبا500حرف فرهنگی که نوشته بودم و خبر دادن از اینکه روی صفحات دیگه گذاشتنشو چمیدونم از این حرفا....
اینا خوبه برای اینکه انقدر روز به روز نا امیدتر نشی که نکند هایت جلوی چشمت نیاید...
اما اصلا راضی نیستم به همه ی اینها
اصلا مشکل من با خداست
خدایا همیشه مشکلم با تو بوده
اینکه من کور
من نفهم
ولی اگر تو راضی نباشی
چه ؟
همین را بفهمم کافی ست
این آدم های کوچک و بزرگ این حرفای سازمانی و گروهی اقناعم نمیکند
حرف خودت را میخواهم
خدایا تو بگو
تو رضایت داشته باشی
تو بخواهی
تو باشی
من بفهمم این بودن هایت را کافی ست.
زمانم بدون اینکه اطرافم را درک کنم میدوند... میفهمی....میدوند
و من در این دنیایی که همه رضایتت را میفهمند هیچ نمیفهمم
